Santa marianita - Lago quilotoa - Banos - Tena - Nationaal park Cotopaxi - Quito - Evenaar - Otovalo (ecuador)
Lago cocha - San agustin - Tieradentro - Cali - Lago Calima (colombia)
We hebben Ecuador achter ons gelaten en zijn eindelijk in Colombia aangekomen!
Ecuador was geweldig. Drie weken Spaans geleerd, vier weken gewerkt, twee keer geraft, 1 keer watervallen geabseilet, op hoogte geschommeld en op de evenaar gelopen, gekampeerd, veel vrienden gemaakt en een plek gevonden waar we altijd terug welkom zijn. 
Lago Quilatola, de lokalen geloven dat dit Schommelen op hoogte. Ieder meisjes droom.
meer geen bodem heeft. Door de wolken Toch?
heen 1 mooie foto.
De mensen in Ecuador zijn geweldig, het land heeft alles. Bergen, jungle, zee en ons gevoel was dat de cultuur en normen en waarden iets beter te begrijpen zijn voor ons 'gringo's'. Het land is minder arm dan Peru, maar heeft wel alle uitdagingen die een zuid-Amerikaans land hoort te hebben.
Meestal krijgt Lola de meeste aandacht, maar af en toe heeft ze toch last van een minderwaardigheidscomplex.
Weer een fantastisch wildkampeerplekje.
Hier worden we gelukkig van!
Hier worden we gelukkig van!
De traditionele kleding in het noorden
van Ecuador. Otavala.
Weer een heerlijk wildkampeer plekje, met helemaal niemand.
We hebben de evenaar gehaald! Joost staat op het Noorden en Lilian in het Zuiden. Je kunt
allemaal leuke dingen doen op de evenaar, vanwege zwaartekracht. Zoals een eitje balanseren
op zijn puntje, tenminste als het je lukt!
water anders in het putje weg dan....
Op de evenaar.....
Vet!
Ecuador bedankt, we hebben van je genoten. Maar we moeten door! Onze VISA verliep bijna en er is verder ook nog zoveel te zien, wie weet komen we hier nog terug.
  |
San Augestien. Er zijn daar tig beelden gevonden zoals deze. Ze lagen als een deksel op de graven die erbij horen. In de graven lag een beeld en urnen. De doden werden in de urnen gestationeerd maar daar is niets meer van over. De beelden vertegenwoordigen degene die in het graf lag.
En maar goed ook, want Colombia is ook fantastisch! De eerste dagen hier hebben we meteen flinke dirt roads genomen en zo dropte ons lekkere tempo die we in Ecuador hadden van 80 km per uur naar 80 km per dag. De vallei van San agustin tot Tieradentro is machtig mooi. Ongerept en alle mensen kijken ons met een mix van verbazing en vreugde aan als Lola voorbij tuft. |
Wat blijkt? Joost is een getraind jockey. Hij en zijn paard rennen er vandoor het grootste deel van de tijd. Te paard graven van San Augestien bekijken, heel bijzonder.
Ooit zat deze vallei vol met guerrilla's en paramilitairen en was het als toerist onmogelijk dit fantastische deel te bezoeken. Maar nu is het eigenlijk al heel lang veilig, maar door het image dat Colombia heeft als onveilig, komt er nog steeds bijna niemand.
En hier voor het eerst in mijn leven krijg ik het gevoel dat we in een land zijn waar ze niet al totaal ingesteld zijn op toeristen en als ze een 'blanken' zien de prijzen meteen 3 keer vermenigvuldigen. Maar op een plek waar ze het bijzonder, gek raar vinden dat je als 'blanken' daar komt. Mensen zijn ontwapenend en je wordt overal met een 'Bienvenudos' (welkom) ontvangen. Ze zijn nieuwsgierig, benieuwd wat je doet en wie je bent. Om een voorbeeld te geven tijdens een wegafsluiting die om 17.30 open zou gaan, kwamen we stil te staan.
Tijdens een road block gezellig kletsen met de lokals die vooral Lol
graag van binnen zien. Het maar raar vinden dat we al een heel jaar in
die bus wonen en nog verbaasder dat we er ook slapen en koken.
Een heel voetbal team aan jongens moeten vanalles en nog wat weten.
Of ik Japans spreek?!
Maar nooit een saai moment hier aan deze kant van de wereld want binnen de kortste keren stond Lola omringt met nieuwsgierige Colombianen die alles van je willen weten.
De graven van Tieradentro. Ze bouwden enorme trappen die lijden naar een grot.
Tekeningen waar ze de graven mee versieren
  Wow zou zo een dorpje in Italie kunnen zijn, maar nee Popayan. Waar ze echt heerlijke Arepas hebben, onze nieuwe favoriet. Na de vallei van Tieradentro op naar Cali, de salsa hoofdstad van Zuid-Amerika. Na 3 avonden salsa les trekken we onze stoute dansschoenen aan en begeven we ons in het uitgaansleven van Cali. Eerst een te veel dure coctail, dan paraderen op straat en dan op naar dé Salsateca's van Cali. Een beetje intimiderend is het wel. Er zijn geen toeristen, geen andere grngo's die we kunnen uitlachen, een heleboel indrukwekkende heupswingende Colombianen en zeker niet genoeg sterke drank! Na 1,5 uur aan de kant gezeten te hebben, besloten we dat we lol willen en schuifelen langzaam de dansvloer op. Als ik achter Joost langs kijk zie ik de lachende gezichten van de andere Salsateca-gangers en de bewondering dat we het toch proberen. Later dan we de afgelopen 12 maanden naar bed zijn gegaan, vallen we voldaan in slaap. De volgende dag volgt een heerlijk uitje in het eerste zwemparadijs dat we gezien hebben in 1 jaar, wat heerlijk is. Spannende glijbanen maar vooral de badmode fashion is het grootste vermaak. Uitgesneden badpakken die halve bikini's zijn, rokjes over bikinibroekjes, boxershorts, blousjes, en lange net broeken....Ik had het zo graag allemaal willen fotograferen maar leek me in strijd met een morele code. Oh ja en om het af te toppen ging iedereen aan het einde van de dag Salsa dansen. Hoe kan je nou niet van zo'n land houden? Volgende dag zetten we gas naar Lago Calima waar we eindelijk weer gaan kitesurfen, maar dingen lopen nooit zoals je denkt en helaas, lilian breekt weer een tand. 2 tandartsen verder, 3 dagen verder en nog een halve tand over, zitten we nu weer gebijteld in Lago Calima. Vandaag waait het niet, maar hopelijk morgen wel anders vertrekken we naar Noord Colombia om eidenlijk onze Caribean Kitesurf expereince compleet te maken. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten