Bahia san blas - Vicuna mackenna - Alta Gracia - Tanti - Villa Carlos Paz- Tafi del Valle - Cafayate- Salta - purmamarca - Tilcara - Villazon(grens)
Het is even geleden dat we hebben geschreven wat we meemaken en wat voor indrukken we opdoen onderweg. Hierbij een vluchtig verslag van een lange tocht.. Deze weg langs de atlantische oceaan door het binnenland en langs de andes omhoog tot de grens van bolivia lijkt op papier niet de meest spectaculaire, met niet al te veel 'highlights'. Maar niets bleek minder waar. Het zijn het al met al een roerige paar duizend kilometers geweest.
Voorheen hadden we wat moeite gehad met het machismo gehalte van de argentijnen, na het land te hebben doorkruist, zijn we deze eigenschappen zelfs gaan waarderen. De praatjes met mensen, de trost en geinteresseerdheid en veelal vriendelijk en gastvrij. Ze geven ons allemaal tips en aanbevelingen en bij sommige kunnen we altijd langsrijden. Ondanks dat de economische situatie slecht is (de peso is 20% in waarde gedaald tijdens ons bezoek van een maand), probeert iedereen een rijk leven te leven met goed vlees en in goed gezelschap.
Helaas is deze route ook in het teken van 'Mechanicos' komen te staan. Tot het punt dat er een onderdeel op straat viel met afgebroken schroeven nog in het wiel. Dit soort situaties horen dus ook bij het avontuur. Wel leverde de zoektocht naar garages leuke momenten op zoals in vissers plaats Bahia SanBlas, waar we door vrijwillige brandweercommadant/ mechanico Horario, werden uitgenodigd voor warme douches in de kazerne en een Asado (arg. Bbq.) En kregen we een appartement aangeboden gewoon als gunst door een voorbijganger. En dit allemaal tijdens reviseren van een startmotor zonder de juiste reserve onderdelen. Na 4 dagen kitesurfen en gargage bezoeken voelde dit gekke dorpje ineens heel vertrouwd met een heleboel vrienden.
We zijn ook geconfronteerd met minder fijne argentijnse eigenschappen, zoals agressie in het verkeer en een poging tot inbraak op klaarlichte dag in de stad om vervolgens de dag erna een agent te moeten omkopen voor 10$. Het geeft meer en meer aan dat de steden niet voor ons en ons hippybusje zijn en we moeten genieten van landschappen onderweg en plekken om te wildkamperen.
De landschappen zijn onvoorstelbaar veranderd, zeker nu we terugkijken vanaf een hoogte van 4000m. Sommige delen zouden zo de ardenne kunnen zijn, maar dan wat uitgestrekter, totdat we noordelijk door rode landschappen reden zonder vegetatie behalve cactussen van 10m hoog.
Daar, in de valleien, tussen de kleurige bergen wordt op europese manier wijn verbouwd door de Bodega's. Waarvan zelfs een groot deel voor de europese markt bedoelt is. Ook wij moesten natuurlijk wat proeven en dat was een aangename afwisseling van de goedkope (doch redelijke) pakken wijn die we normaal kopen, mede omdat glas niet stukgaat in de bus hè.
Met het landschap veranderde ook de cultuur en de mensen. Het werd er ruiger en minder 'europees'. Precies waar we naar opzoek waren.(behalve die verrekte panfluit muziek dan..)
Helaas is deze route ook in het teken van 'Mechanicos' komen te staan. Tot het punt dat er een onderdeel op straat viel met afgebroken schroeven nog in het wiel. Dit soort situaties horen dus ook bij het avontuur. Wel leverde de zoektocht naar garages leuke momenten op zoals in vissers plaats Bahia SanBlas, waar we door vrijwillige brandweercommadant/ mechanico Horario, werden uitgenodigd voor warme douches in de kazerne en een Asado (arg. Bbq.) En kregen we een appartement aangeboden gewoon als gunst door een voorbijganger. En dit allemaal tijdens reviseren van een startmotor zonder de juiste reserve onderdelen. Na 4 dagen kitesurfen en gargage bezoeken voelde dit gekke dorpje ineens heel vertrouwd met een heleboel vrienden.
We zijn ook geconfronteerd met minder fijne argentijnse eigenschappen, zoals agressie in het verkeer en een poging tot inbraak op klaarlichte dag in de stad om vervolgens de dag erna een agent te moeten omkopen voor 10$. Het geeft meer en meer aan dat de steden niet voor ons en ons hippybusje zijn en we moeten genieten van landschappen onderweg en plekken om te wildkamperen.
De landschappen zijn onvoorstelbaar veranderd, zeker nu we terugkijken vanaf een hoogte van 4000m. Sommige delen zouden zo de ardenne kunnen zijn, maar dan wat uitgestrekter, totdat we noordelijk door rode landschappen reden zonder vegetatie behalve cactussen van 10m hoog.
Daar, in de valleien, tussen de kleurige bergen wordt op europese manier wijn verbouwd door de Bodega's. Waarvan zelfs een groot deel voor de europese markt bedoelt is. Ook wij moesten natuurlijk wat proeven en dat was een aangename afwisseling van de goedkope (doch redelijke) pakken wijn die we normaal kopen, mede omdat glas niet stukgaat in de bus hè.
Met het landschap veranderde ook de cultuur en de mensen. Het werd er ruiger en minder 'europees'. Precies waar we naar opzoek waren.(behalve die verrekte panfluit muziek dan..)
We gaan vanuit Bolivia wat meer de toerist uithangen en wat hoogtepunten van het land bezoeken zonder Lola. De wegen zijn er wat slechter en toerist zijn is wat minder duur. Meer daarover later..
Hasta colombia!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten