Copacabana-Cusco-Nazca-Huacachina-Ica-Paracas
Op het moment zijn we in Paracas. Na maandenlang in de bergen te hebben gezeten zijn we eindelijk weer bij de zee. Waar ik (Lilian) me toch het allermeest thuis voel en waar Joost weer even wild kan gaan met de kite. Van diep in de bergen in Bolivia naar het heerlijke weer en zee aan de kust van Peru via Macchu Pichu natuurlijk.
In Paracas heeft onze reis een prettige wending genomen. We verwachtte iedere dag kitesurfen en als zwervers op het strand wonen, maar in plaats daarvan ontmoette we de eerste dag al een heel aardig koppel, Hans (zwitser) en Menie (Peruaans/Frans), die ons uitnodigde om met hun de wedstrijd te kijken in het huis van een vriend van hun. Dat huis bleek een kasteel. Later werden we uitgenodigd om bij hun thuis te eten en slapen (ook geen slecht optrekje met zwembad, speedboot, catamaran, dunebuggy en meer speeltjes waaronder een westfalia VW busje). Volgende dag, terwijl we aan het informeren waren om kitesurf les te geven bij één van de scholen hier, werden we uitgenodigd om mee te werken aan een cultureel project van ene José (Peruaans en beetje Russisch), eten, slapen, drinken included. Dus sindsdien eten we alleen maar Sint Jacobschelpen, Ceviche, en andere lekkers.
Dit is nou precies wat deze reis zo wonderbaarlijk mooi maakt. Het ene moment voel je je een 'zwerver' het andere moment een 'koning(in)' en wij bepalen niet wat wanneer is. En alhoewel we nu ook wel weer terugverlangen naar ons 'simpele zwerversbestaan' is de villa's en rijkdom van Paracas ook wel weer een fijne afwisseling geweest.
(ps we proberen onze blog zo veel mogelijk updated te houden, maar door het verlies van onze telefoons is dit soms een beetje lastig)
Lilian is ziiiiiiiip lining opweg naar Machu Pichu op het Inca Jungle Trail.
Nog meer LLAMAS!!!
Nee deze foto hebben we niet uit een reis magazine gejat. We waren er echt!
Peruaanse naakthond! Ze bestaan echt.
Lola in een noodzakelijk sopje bij een wasstraat op stand.
Nazca Lines. Bizar.
Onze eerste Oasis waar we van die achterste berg zijn gesandboard
Soms zijn onze wildkampeerplekjes zo wonderbaarlijk mooi dat het Hilton er niet aan kan tippen
(Het Hilton Hotel zijn onze buren overigens op deze plek)
Rijden door de woestijn in Paracas National Park
En het langverwachte kitesurfen. Na 3 maanden in de bergen is het tijd om in dit mooie nationale
park te gaan kitesurfen. Of het mag? Dat weten we eigenlijk nooit zeker.
Stoer is die!
Onze kitesurfspot in Paracas waar we een week zijn gebleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten