Lilian and Joost go slow! Eind 2013 verruilde we onze Nederlandse zekerheid voor een oude T2 VW busje genaamd 'Lola'. Ze bracht ons naar Chili, Argentinië, Patagonië, Bolivia, Peru, Ecuador, Colombia en Panama. Langzaam maar daadkrachtig. On the way hebben we geweldige mensen ontmoet en vrienden voor het leven gemaakt.
In 2015 bedachten we dat 'iets' meer vastigheid wilden en dus verruilden we ons nomanden-leven in voor reizen én werken. In Bonaire, Mexico en Sardinië werkten we als kite-instructeur. In Oostenrijk runnen we een chalet en hebben we onze eerste kennismaking gemaakt met snowkiten.

Wat drijft ons: 'Vrijheid', 'Architect van je eigen leven zijn' en vooral 'Zoveel mogelijk kitesurfen op zoveel mogelijk verschillende plekken in de wereld'.

maandag 20 oktober 2014

Nog zoveel te vertellen...

Santa Marianita
Terwijl ik onze foto's door zat te nemen kwam ik er achter dat we jullie nog een heleboel dingen te vertellen heb. Het is al weer zo lang geleden, maar we hebben walvissen gezien! Hoe vet is dat. Al meerder reizen hoopte we deze geweldig vette beesten te zien, maar we waren altijd te laat, te vroeg, of ze waren er niet, maar zo'n maandje geleden hebben we een boottripje gemaakt naar 'Ísla del Plata' (the poor men's galapalos) en daar hebben we ze gezien. Joehoe. Erg blij mee!



Op dit eiland hebben we ook hele grappig 'blauw-gevoete-boobies' gezien, die echt te cute waren én yes onze eerste schildpadden. Het was weer liefde op het eerste gezicht!


 
In Montanita hebben we vervolgens 10 dagen gezeten. Surfersdorp en partydorp. Helaas hebben we niet veel gepartied aangezien we keihard Spaans aan het leren waren en 's middags aan het leren surfen. Tegen 9 uur waren we kapot en moesten de twee oudjes slapen. Sinds Nederland staan we vroeg op en gaan we voor 22 uur naar bed. Wel lekker rustig zo!
Het surfen was gaaf. We moeten nog een beetje meer oefenenmaar we hebben allebei al een paar keer op het bord gestaan. Het idee is dat als er geen wind is om te kitesurfen dat we kunnen gaan surfen. Te vaak staan we te niksen terwijl we op de wind wachten, dus leek ons een goede deal.Na toch nog een avondje uit in Montanita met Latin dansende Ecuadoriaanos zijn we naar Manta vertrokken om nog 2 weken Spaans te leren.

 Daar draaide het om Spaans leren en kitesurfen en dus ook lagen we weer voor 22 uur in bed. Verbaasd me nog steeds hoe uitgeput je raakt van een nieuwe taal leren en kitesurfen.
Ons Spaans begint aardig vooruit te gaan. Het meeste vertstaan we goed en er is de afgelopen ineens een heleboel duidelijk geworden. Spaans praten moeten we nog aan werken. Het plan was om een tijd lang in een Ecuadoriaanse boerderij/lodge te gaan werken waar ze alleen Spaans spreken, maar doordat dingen hier altijd weer anders uitpakken dan je denkt, zitten we nog steeds in Santa Marianita, het kitesurfparadijs.
Waarom dat is zal Joost binnenkort vertellen in zijn verhaaltje, dat klaar staat om binnenkort op het blog gepost te worden!!!!



1 opmerking:

  1. Anoniem5 november 2014 om 23:59

    Weer prachtige foto's; die kites zien er spannend uit. En die walvis is helemaal top!

    BeantwoordenVerwijderen

Abonneren op: Reacties posten (Atom)